ارزیابی غلظت فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، کرم، مس، کبالت و روی) در ماهیان خوراکی تالاب بین المللی خورخوران

فلزات سنگین از مهم­ترین آلاینده­های سمی در اکوسیستم­های آبی هستند و آبزیان در معرض بسیاری از این آلاینده­ها قرار دارند. این عناصر در ماهی به‌عنوان یکی از زنجیره­های غذایی انسان تجمع می‌یابند. هدف از این تحقیق بررسی غلظت فلزات سنگین در گونه‌های غالب صیدشده در تالاب بین­المللی خور خوران خور خوران بوده است. صید ماهیان در منطقه موردمطالعه در دی‌ماه 1391 صورت گرفت. اندازه‌گیری میزان فلزات سنگین سرب، کادمیوم، کبالت، مس، کبالت، کرم و روی در اندام­های عضله 8 گونه از ماهیان خوراکی تالاب بین­المللی خور خوران حلوا سفید (Pampus argentus)، شورت (Sillago sihama)، سنگسر شش خط (Pomadasys furcatus)، سرخو معمولی (Lutjanus johni)، هامور معمولی (Epinephelus coioides)، خنو خال سیاه (Plectorhinchus pictus)، گواف کوچک (Anodontostoma chacunda)، زمین کن (platycephalus indicus) بر اساس روش‌های استاندارد صورت گرفت. در بین فلزات سنگین، بالاترین مقدار مربوط به فلز روی با 71/37±50/176 در گونه زمین کن و کمترین مقدار را سرب با 01/±08/0 میکروگرم در گرم وزن خشک در گونه حلوا سفید اندازه‌گیری شد. به‌علاوه تجمع فلزات سنگین به‌صورت Zn>Cu>Co>Cr>Cd>Pb تعیین شد. میانگین کادمیوم با 39/1 میکروگرم در گرم وزن خشک از استانداردهای جهان بیشتر بود. همچنین میانگین غلظت سرب از استاندارد WHO و FDA کمتر، درصورتی‌که از استانداردهای IAEA، UNEP، TFC بیشتر است. غلظت فلزات سنگین در بین گونه­های مختلف ماهیان اختلاف معنی‌داری را نشان داد که می‌تواند ناشی از تفاوت ویژگی‌های بوم‌شناسی ماهیان و فلزات باشد. فعالیت‌های مختلف در حاشیه­ی تالاب و ویژگی­های این اکوسیستم می­تواند دلیلی بر بالا بودن غلظت برخی از فلزات سنگین در مقایسه با مطالعات مشابه و استانداردهای جهانی باشد.